Fisetin

Fisetin is een natuurlijke flavonoïdeverbinding, die voor het eerst werd geïsoleerd en geëxtraheerd uit de sumakboom in 1833. Het heeft antioxidatie-, ontstekingsremmende, antitumorale, anti-verouderings- en andere effecten.

In 1966 werd in een artikel in "Nature" gesteld dat fisetine een van de flavonoïden was met de sterkste antibacteriële werking die op dat moment bekend was, en dat slechts 50 μg/ml nodig was om de groei van bacteriën zoals Staphylococcus aureus effectief te remmen. Dit heeft ertoe geleid dat wetenschappers aandacht hebben besteed aan de farmacologische effecten van fisetin. In vervolgonderzoek naar fisetin ontdekten wetenschappers dat het antioxiderende en ontstekingsremmende effecten heeft.

Als flavonoïde heeft fisetine natuurlijke antioxiderende eigenschappen. Het heeft niet alleen een directe antioxiderende werking, maar verhoogt ook het niveau van de belangrijkste antioxidant glutathion in de cellen. Zelfs in het geval van oxidatieve stress kan fisetine de mitochondriale functie goed in stand houden, en zelfs zeer kwetsbare neuroncellen kunnen goed worden beschermd.

Naast het eigen antioxiderende talent mag het ontstekingsremmende effect niet worden onderschat. Fisetin remt de pro-inflammatoire signaalroute van NF-KB door het β-catenine-eiwit te activeren en de expressie van TLR4 tot zwijgen te brengen, en reguleert vervolgens de afgifte van inflammatoire cytokines om ontstekingsremmende effecten te bereiken.

Naast de antioxiderende en ontstekingsremmende effecten is antitumor de belangrijkste rol van fisetine. Fisetin oefent een krachtig remmend effect uit in alle stadia van de tumorontwikkeling.